- BIPONTIUM
- BIPONTIUMDucatus Bipontini caput, in Palatinatu Rhem, parva sed culta, ad amnem Schwolbe, cum arce: in Vasgoia regione, 3. leuc. a Caesaropoli, in Occasum. Familiae origo a Iohanne I. secundo filio Wolfgangi. cuius pater Ludovicus, Carolo V. contra Franciscum I. militavit, et inter primos, per Schwebelium, ditionem reformavit, mortuus A. C. 1532. Hic Wolphgangus, Interimisticam formulam A. C. 1548. piô ac generosô responsô deprecatus, et Neoburgicô Principatu ab agnato donatus, ac gymnasiô Lavingae, atque Horubaci institutô, inclitus, a Friderico III. Electore Dux copiarum, iuvandae Reformatorum causae, in Galliam, missus est, A. C. 1596. Hôc patre natus Iohanues, Catechismum Heidelbergens. cui suâ manu Praefationem fationem adscripsit, in Ducatum introduxit. Unde mox colloquiô inter Beutherum et Heilbrunnerum Neoburgi institutô, scripta postea inter Bipontinos et Argentoratenses Theologos coepêre reciprocari. Obiit A. C. 1604. Eu syccessut fil, Iohannes I 1. Unioni, implicitus, Obiit A. C. 1635. Pater Friderici, qui in adempta rstiturus est, pace Monasteriensi A. C. 1648. Huic mortuo A. C. 1661. successit ex patruo Friderico Casimiro, Landspergensis lineae satore, natus Fridericus Ludovicus, cuius mascula proles cum pridem exuncta sit, Carolus Sueciae Rex ex tertio filio Iohannis I. ortum trahens, Gallicis armis sub initium A. C. 1676. vivô adhuc vegetôque Principe ditionem occupavit. Vide Spener. Syll. General. Hist. Bipontinum Palatinatum a Stephano conditum ait Hornius, eumque primum Palatinum Bipontinum et Simmeren sem sive in Hundsruck factum esse, ac ductâ Annâ Fridei ici ultimi Comitis in Feldentz et Sponheim filiâ, utrôque illô Comitatu potitum, refert; Idem observat, Bipontinos acres hostes fuisse Electorum Palatinorum, Ludovicum inprimis, cognomine Nigrum, et Alexandrum, qui gravia contra Fridericum et Philippum Electores bella gessêre. Post mortem tamen Frederici IV. Electoris Iohannes Bipontinus tutelam et administrationem Electoratus suscepit, vi Testamenti Friderici, frustra Neoburgicô sese opponente. Vide Georg. Hornium orb. Polit. cum Notis L. Ottonis Menkcnii p. 215. et seqq.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.